ممکن است گاهي در پارك‌ها جوان‌هايي را دیده باشید که بر روی تسمه‌ای که بین دو درخت محکم شده، با چشم‌های بسته در حال راه رفتن هستند. آن‌ها "اسلک‌لاینینگ" می‌کنند، که اگر آن را تحت‌الفظي ترجمه كنيم، به معنی "لغزیدن روی خط" است. 

"اسلک‌لاین" (تسمه‌پیمایی) ورزش هیجان‌انگیزی‌ست که در سال‌های اخیر، عده‌ای از جوانان ایرانی را به خود علاقه‌مند کرده است. تمرکز و تعادل در اسلک‌لاین حرف اول را می‌زنند و از این جهت وجوه مشترکی با یوگا نیز دارد.

در پارک لاله تهران گروه "اسلک ویلیج" یا "دهکده اسلک‌لاین" به سرپرستی "حامد مهرجو" فستیوالی را برگزار کرده‌اند تا مردم را بیشتر با این ورزش آشنا کنند. "مسعود بابالیان" و "مجتبی آفرین" و دوستان‌شان بر روی "لاین" به حرکات نمایشی مشغول هستند و ورزشکارانی از اراک نیز در این فستیوال حضور دارند که به نوعی از اولین‌های اسلک‌لاین در ایران محسوب می‌شوند. "محمدرضا آبایی"، که خودش سابقه سنگ‌نوردی در کوه‌ها و صخره‌های اطراف اراک را دارد، می‌گوید چند سال پیش با تماشای فیلم‌هایی درباره اسلک‌لاین این ورزش را انجام داده و بعد متوجه شده است که "می‌شود انجامش داد." 

مسعود بابالیان و برادرش هم چندسال پیش با تماشای فیلم‌های سنگ‌نوردی، اسلک‌لاین را کشف کرده و  به انجام این حرکات علاقه‌مند شده‌اند. پس از آن برای اولین بار در منزل و بر روی "سیم بوکسل" به تمرین حرکات پرداخته‌اند.

بسیاری از افرادی که برای اولین بار کسی را در حال تمرین اسلک‌لاین می‌بینند آن را با طناب‌بازی و بندبازی اشتباه می‌گیرند. در بندبازی فرد بر روی طنابی که ثابت و سفت است قدم برمی‌دارد و به کمک یک چوب دراز که آن‌را در دست‌های خود نگه داشته به حفظ تعادل پرداخته و از سویی به سوی دیگر بند می‌رود. اما اسلک‌لاین بر روی یک تسمه شُل، که با توجه به زیرشاخه‌های متنوع این ورزش در ارتفاع کم یا زیاد بسته شده، انجام می‌شود و فرد باید تعادل کل بدنش را بر روی تسمه لغزان حفظ کند. بنابراین به قدرت و آمادگی بدنی بالاتري نیاز دارد. 

اسلک‌لاین در طبیعت، نیاز به جسارت بالایی دارد چرا که معمولاً در ارتفاع بالاتر از ۲۰ متر انجام می‌شود. ورزشکاران می‌گویند که خیال‌مان از بابت ایمنی جمع است و فقط آن‌چه که شما از دور می‌بینید ترسناک به نظر می‌رسد ولی "ارتفاع‌پیمایی، Highlining" حتماً نیاز به آمادگی دارد و کار افراد تازه‌کار نیست. "آب‌پیمایی، Waterlining" نیز شاخه‌ای از این ورزش است که بر روی آب انجام می‌شود و "تریک لاینینگ، Tricklining" به انجام حرکات نمایشی بر روی لاین اطلاق می‌شود. شاید بتوان گفت "پارک لاینینگ" کم‌خطرترین زیرمجموعه این ورزش است چرا که ارتفاع آن بسیار کم بوده و معمولاً در طبیعت و پارک‌ها با بستن تسمه بین دو درخت انجام می‌شود و انجامش برای مبتدیان راحت است و امنیت دارد. در مقابل "بادپیمایی، Windlining" که در زمان وزش شدید باد انجام می‌شود با خطرات بیشتری روبرو است. جذاب‌ترین نوع اسلک‌لاین، "تیون لاینینگ، Tunelining"  است که ورزشکار با نواختن یک وسیله موسیقی برروی تسمه راه می‌رود. در اسلک‌لاین شهری برای ایمنی بیشتر، در روی زمین از پد (تشک) استفاده می‌شود که از آسیب‌دیدگی ورزشکاران در صورت سقوط جلوگیری می‌کند. 

اسلک‌لاین در آمریکا بیش از هرجای دیگری مورد توجه قرار گرفته است. در این راستا، "فیلیپ پتیت، Philippe Petit" در سال۱۹۷۴ برروی تسمه‌ای بر برج‌های دوقلوی مرکز تجارتی نیویورک راه رفت که باعث ساخت مستندی به نام "مردی روی سیم، Man on Wire" شد.

به گفته اعضای گروه "دهکده اسلک‌لاین" تعدادی از ابزارهای مربوط به این رشته ورزشی در ایران موجود نیست و به راحتی پیدا نمی‌شود، بنابراین آن‌ها ناچار به سفارش ابزارها از کشورهای دیگر هستند که برايشان گران تمام می‌شود. همچنین استهلاک ابزارهای مورد استفاده نیز زیاد است. ورزشکاران نداشتن باشگاه و درنتیجه محدودیت ماه‌هایی از سال که نمی‌توانند به تمرین بپردازند را از دیگر مشکلات بزرگ خود می‌دانند. همین مشکل باعث می‌شود دختران مستعد و علاقه‌مند نیزاز تمرین در فضاهای عمومی باز بمانند.  

در گزارش تصویری این صفحه با اسلک‌لاین در ایران آشنا می‌شویم و صحبت‌ها و انگیزه‌های ورزشکاران را با هم گوش می‌کنیم. در این گزارش‌از تعدادی از عکس‌های حامد مهرجو، محمدرضا آبایی، کیاوش شریفی و شریف نوری استفاده شده است.

 به صفحه فیسبوک جدیدآنلاین بپیوندید

ارسال مطلب